Ankara Bağ Evi ve VEKAM

Ankara'ya erken gelen kış soğuğunda dolaşırken yolum yine Keçiören'e düştü. Eh buraya kadar gelmişken önceki gelişimde aklımda kalan bağ evlerini göreyim dedim.

İlki Sanatoryum Hastanesi'ne giderken yolun solunda. 1923 yılında Mareşal Fevzi Çakmak'tan satın alınan bağ evi, Koç ailesinin konutu olarak kullanılmış. Yemyeşil bahçe içindeki ev;  1992-1994 yıllarında restore edilerek Vehbi Koç ve Ankara Araştırmaları Merkezi (VEKAM) olarak açılmış.  Vehbi Koç'a ait belge ve eşyalar, Ankara ile ilgili her türlü  yayın ( roman, belge, tez, rapor, çalışma) bulunuyor ve bu özelliği ile Ankara  çalışmalarında ilk başvuru merkezi.

VEKAM' dan az yukarıda yolun sağında ikinci bağ evi var. ''Gedikoğlu Bağı'' olarak anılan ev ; Vehbi Koç'un eniştesi Ali Gedikoğlu tarafından 1900 lerin başında yaptırılmış. Semahat Arsel tarafından restore ettirilip, Vehbi Koç Vakfı'na bağışlanarak, 2007 de açılmış. Kış katı denen ara kat; alçak tavanlı bir sofa ve ona açılan odalardan oluşuyor. Odalardan birinde Can Dündar tarafından hazırlanan eski Ankara ve bağ evinin restorasyon sürecini anlatan on dakikalık belgeseli izledikten sonra üst kata çıktım. Üst kata çıkılan merdiven boşluğunda  sergilenen örgü para kesesi koleksiyonu, üst kattaki sofada bulunan hayat ağacı işlemeli pano, aynalı ahşap konsollar, ahşap tavan göbekleri, işlemeli sedir örtüleri ve perdeler benim ilgimi çeken eşyalar. Evi dolaşırken ve eşyaları incelerken halamların bağ evini hatırladım. Kısa bir süreliğine geçmişe gittim. Kardeşimi uyurken arı sokması, telaşlı kış hazırlıkları, aklınıza gelecek her türlü meyve ağacının bulunduğu koca bahçe aklımda kalanlar.

Bağ evi; özel etkinlikler ve toplantılar için önceden arayarak kullanılabiliyormuş. Salı günü hariç her gün 10.00-17.30 arası açık, giriş 2 TL.

Yazıyı birkaç yıl önce Çağdaş Sanat Merkezi'nde gezdiğim Vehbi Koç sergisinde de gördüğüm broşürde yer alan Vehbi Koç'un sözü ile bitirmek istiyorum. ''Rahatınız için gerekli olan hiçbir şeyden kendinizi yoksun etmeyin; ama size onur veren bir sadelik, tutumluluk içinde yaşayın ve son nefesinize kadar çalışın''. Çok güzel bir öğüt değil mi?