Kıbrıs

Herkesin farklı bir gidiş nedeni olabilir elbette, bizimki yüzmek ve kafa dinlemek içindi. Bolca yemek de buna eklendi ama olsun dinlendik de yüzdük de. Az gezdik çok yedik. Nereler? Neler?

Girne Limanı geçmişte ticari amaçla kullanılıyormuş ama şimdi balıkçı tekneleri, yatlar, kafe ve restoranlarla dolu, klasik ada ve liman havasında. Girne Kalesi de limanda. M.Ö. 3.yy.da yapıldığı tahmin edilen batık gemi kaledeki Batık Gemi Müzesi'nde sergileniyor. Bu geminin keşfedilen en eski ticari gemi batıklarından olduğu sanılıyormuş. Çarşı içinde onlarca yıl önceki kumaş ve porselen satan mağazaların yok denecek kadar azalması üzücüydü. Benim hep şikayetçi olduğum her yerin birbirine benzeme özelliğinden Kıbrıs da nasibini almış.

  Hellim Peyniri, kolokas, pirohu, babutsa, ceviz macunu ve verigo yedim, şeftali kebabını Kıbrıs'da değil ama çok sevdiğim bir arkadaşımın annesinde yemiştim. Soğan, maydanoz ve kıyma ile yaptığı köfteleri üzerlerine halka şeklinde kesilmiş birer dilim domates yerleştirerek koyun iç zarına sarıp ızgarada pişirmişti. Kolokas; patates-mantar arası bir tatta, kuzu eti ile yahni şeklinde pişirilen, Karpaz ve Yeşilırmak bölgelerinde yetişen patates türü bir sebze. Babutsa; diken inciri de deniyormuş, bizim kaktüs meyvesi dediğimiz şey. Ceviz macunu; taze cevizin kabuğu soyulup, suda bekleterek acılığı gittikten sonra karanfil, badem ile kaynatılıp, şeker eklenirmiş ve genelde kahve içildikten sonra ikram edilirmiş. Pirohu; Kıbrıs'a özgü hamur yemeği, hamurun içinde nor(bizim lor gibi) ve nane koyup, suda haşlanıp, üzerine hellim peyniri serperek sıcak servis yapıyorlar. Peynirli mantı gibi diyebilirim. Kaldığımız otelin aşçısı içli köfteyi de içi peynirli yapmıştı, değişik ve hoş bir lezzetti, özel bir adı var mı bilmiyorum. Verigo da Kıbrıs'a özgü iri pembe taneli bir üzüm cinsi. Bu ne, üzüm mü erik mi diyerek yedim. İsminin öyküsü hoş; eve gelen İngiliz bir gruba ev sahipleri bu üzümden ikram eder, yedikleri üzümü çok beğenen konuklar ''very good'' derler. O günden sonra köylüler kelimeyi tam hatırlayamaz ve akıllarında kaldığı kadarıyla ''verigo'' derler. Yeşilırmak bölgesinde bulunan 51 yıllık Verigo asma ağacı Guinness Rekorlar Kitabı'na girmiş. Bu ağaç 224 m2 alan kaplıyor ve yılda 3 ton üzüm veriyormuş.