Tıp Bu Değil

Bu sıralar hastane işleriyle fazla haşır neşir oldum. Bir süre daha devam edecek gibi. Hem bu sebeple hem de çok beğendiğim için İlknur Arslanoğlu'nun editörlüğü ile basılan bir kitaptan söz etmek istiyorum. Daha doğrusu iki kitap. Ben birinciyi okudum, ikinciyi de aldım ama daha okumadım, okunacaklar sırasında bekliyor. ''Tıp Bu Değil'' ve ''Tıp Bu Değil 2''. İlk kitap 2012 de çıkmıştı, ikincisi ise 2013 de basıldı. 2013 bitmeden ikinci kitabı da okuyacağım.

Kitaplar; Çocuk Hastalıkları, Kulak Burun Boğaz Hastalıkları, Radyasyon Onkolojisi, Kardiyoloji, Psikiyatri, Göğüs Hastalıkları, Genel Cerrahi gibi farklı branşlardan hekimlerin yanında gazeteci,  tıp fakültesi öğrencisi, yazar, oyuncu, hemşire gibi değişik meslek gruplarından insanların güncel tıpla ilgili yazılarından oluşuyor. Kendi pencerelerinden sağlığa, bilimsel ve güncel tıbba bakarak sorguluyor, kendi aralarında tartışıyor ve kendi önerilerini paylaşıyorlar. Ama televizyondaki sağlık programları gibi  değil, reklam kokmuyor. Siz de size önerilen diyetleri, tedavileri sorgulayanlardansanız buyurun okuyun. Yok öyle hazıra konmak, okuyun, sorgulayın, danışın, kendi alışkanlıklarınız ve yaşam tarzınıza göre en iyisine karar verin. Herkese aynı, standart reçeteler yok. Bilimsel tıp, ticari tıp, koruyucu hekimlik, sağlık ve medya, firma, sektör ilişkileri, meslek örğütleri gibi konularda ben çok şey öğrendim. Neden sık sık hasta olup, sık sık doktora koşalım ki? Hasta olmamaya, sağlıklı kalmaya çalışmak daha kolay, daha ucuz, daha eğlenceli ve daha stressizken. Neden ülkemizde oldukça bol bulunan meyve sebzelerden vitamin ihtiyacımızı karşılamak yerine, içinde hangi katkı maddeleri ve boyaların bulunduğunun belli olmadığı ürünlerden yada ilaçlardan medet umalım ki (tıbbi gereklilikler elbette hariç). Kitapta da geçen Hipokrat'ın şu sözü bu durumu çok iyi açıklamıyor mu? ''İlaçlar gıdamız değil, gıdalar ilacımız olmalıdır''. Eminim siz de aşağıdakilere benzer cümleleri çok duymuşsunuzdur:

 -Ay ben meyve, sebze sevmem  ihtiyacımı.....ürünleriyle karşılıyorum.

-Tatlısız duramam, yedikten sonra insülin dozumu arttırıyorum.

-Ne yürümesi, hapı yok mu içsek de kilo versek kolayca?

Ben çok duydum ve hep acıyla güldüm. Keşke televizyonlardaki o sağlık programlarında hasta olmamayı anlatsalardı daha çok işe yarardı diye.

Dünyanın en eski meslek ve sanatlarından olan tıpın sektör haline gelmesini okumak üzücü olsa da farkı meslek gruplarının bakışını öğrenmek çok keyifliydi. Kitaptan çok alıntı yapamadım çünkü yapmaya kalksam kitabın neredeyse hepsini yazardım. Sağlıklı kalın.

Lozan'dan Cumhuriyet'e İsmet İnönü- Galeri Uray

Çankaya Belediyesi'nin Kızılay'daki yeni binası ve Galeri Uray'a ilk kez gittim, güzel olmuş. Binanın diğer yanında Müze yazan bölümde tadilat devam ediyordu. Orası da yakında açılır ve neler sergilendiğini görmeye gideriz. Gelelim ''Lozan'dan Cumhuriyet'e İsmet İnönü '' sergisine.
Lozan Antlaşmasının 90. yılı nedeniyle İnönü Vakfı bu sergiyi hazırlamış. Sergi 8 Aralık 2013'e dek sürecek, önümüzdeki yıl da İstanbul'da düzenlenecekmiş. Serginin küratörü ise Boğaziçi Üniversitesi Atatürk Enstitüsü kurucu başkanı Zafer Toprak.
Girişte, Mustafa Kemal Atatürk ve İsmet İnönü'nün fotoğrafları slaytlar eşliğinde bizi karşılıyor. Mustafa Kemal Atatürk ve İsmet İnönü'nün hayatlarına, arkadaşlıklarına ilişkin hareketli ekranlarla sunulan belge ve fotoğrafların yanında Lozan Antlaşması süreciyle ilgili birçok belge, fotoğraf, yerli ve yabancı basındaki yansımaları görülebilir. Lozan Antlaşması'nın neden diğer antlaşmalardan farklı olduğu ve kazanımları öğrenilebilir.
Sergide çocuklar da düşünülmüş. Onlar için ayrı bir bölüm hazırlanmış. Hafıza kartları ve yap-boz şeklinde hazırlanmış ekranlarda oynayarak öğrenebiliyorlar. Tabii ki ben de oynadım.Yine bu bölümdeki Lozan Antlaşması'nın neden önemli olduğunu anlatan ekran ve video çocuklar için olduğu kadar büyükler için de öğretici. Gerisi fotoğraf ve karikatürlerde. Daha fazlasını merak edene sergide.

Şefik Bursalı Müze Evi-Resim Yarışması Sergisi

Otobüsle geçerken ya da yürüyüş yaparken yol kenarında dikkatimi çeken minik bir tabela var; ''Şefik Bursalı Müze Evi''. Kimmiş, neyle ilgilenirmiş diye merak ediyordum. Bir gün gezsem diye düşünüp vakit ayıramamıştım. Geçen gün de gazetede; Şefik Bursalı Resim Yarışması’nın sonuçlandığı ve seçilen eserlerin Resim ve Heykel Müzesi’nde sergilendiğini okuyunca merakım iyice arttı. Şefik Bursalı usta ressamlarımızdanmış. Kültür ve Turizm Bakanlığı, sanatçıların çalışmalarını desteklemek için her yıl Şefik Bursalı resim yarışması düzenliyormuş. Başvuruları  2 Eylül'de başlayan yarışmanın bu yıl onüçüncüsü düzenlenmiş.

 Yarışmaya katılıp sergilenmek üzere seçilen eserler  Resim ve Heykel Müzesi’nde saat 09.00-12.00 ile 13.00-17.00 (Pazartesi hariç) gezilebilir. Sakın siz de benim gibi müze öğlen kapanmaz diye düşünüp öğle saatlerinde gitmeyin.  Hem müzeyi hem de müzenin sol yan tarafındaki sergi salonlarında yarışmaya katılan eserleri görebilirsiniz. Ben en çok; Kapılar, Yansıma, Nereden Nereye ve  Güzel Bir Gün adlı eserleri beğendim.

Müzenin sağ yan tarafında ise dekorasyonunu ve  akustiğini çok beğendiğim, orkestra çukuru bulunan , kızımı operaya ilk götürdüğüm salon bulunuyor. Birlikte keyifle ‘’Pamuk  Prenses ve Yedi Cüceler ‘’ operasını izlemiştik. Artık çocuk oyunları burada sergilenmiyor. Oysa çocuklara; müzik, tiyatro, resim ,tarih, müze gibi birçok etkinliği bir arada yaşatabiliyorduk.

Şefik Bursalı Müze Evi; Çankaya Ahmet Mithat Efendi Sokakta bulunuyor. Pazartesi hariç her gün 9.00-12.00 , 13.00-17.00 arası gezilebilir.

İbrahim Çallı'nın öğrencilerinden olan Şefik Bursalı; Bursa manzaraları ve özellikle bir süre resim öğretmenliği de yaptığı Konya'nın Selçuklu kalıntıları ile Mevlana'yı yansıttığı eserleriyle ün yapmış. Güzel Sanatlar Akademisi'nde otuz yıl hocalık yapmış sanatçının yaşadığı ev Kültür Bakanlığı tarafından müze olarak düzenlenmiş. Bu müze resim alanındaki ilk özel müzeymiş. Müzede sanatçının yağlıboya, karakalem ve hat sanatı eserleri sergileniyor. Koridorun başındaki duvarda asılı olan ailenin avukatının Şefik Bursalı’yı ve müzeyi anlattığı yazı çok duygusal ve etkileyici. Girişte sanatçının son yaptığı,  yarım kalan tablonun sunumu; az sonra Şefik Bursalı gelip fırçasını eline alacak ve devam edecekmiş hissi uyandırıyor.