Kış biterken

Bu yıl çok soğuk ve yağışlı geçmese de kış kıştır işte, bahar gibi insanın içi neşe ve enerji dolmuyor. Kış deyince ilk aklımıza gelen karı bu yıl pek göremesek, kardan adam yapamasak da kışı bitirdik, bahar geldi gibi (tabii Ankara'dan söz ediyorum). Ağaçlar çiçeklendi, hava ısındı, güneş pırıl pırıl, hiç evde durasım yok, hep sokakta olup yürüyesim var. Kış nasıl mı geçti? Her zamanki gibi hava iyiyse yürüyüşe çıkıp, kötüyse kitap okuyup, örgü örerek. Kitapların bir kısmını paylaştık, sıra örgülerde. Benim için örgü örmek terapi gibi. İplerin renkleri, yumuşaklığı, örgü örme işi, ortaya çıkan ürünün her biri ayrı ayrı rahatlatıcı etkiye sahip. Sevdiğimiz birine hediye ettiğimizde onun beğenip kullanması da bonusu. Çocukluğumdan hatırladığım kadarıyla çevremdeki kadınların çoğu örgü, dantel gibi el işleri ile uğraşırlardı. Hatta bir aralar annemle babam; sap, deri, bakır-pirinç levhalar, cam kırığı gibi değişik malzemelerden tablolar yaparlardı. İlerlemiş yaşına ve pek de iyi görmeyen gözlerine inat babaannem de hiç boş durmazdı. El bezi (o zamanlar misafire yiyecek ikram edildikten sonra ellerini silsin diye ıslak el bezi getirilirdi), lif (banyo yaparken vücudu sabunlamak için) gibi ufak şeyler örüp gelene gidene hediye ederdi. Ailemdeki kadınlar boş boş TV izlemez, izlerken örgü örerlerdi. Galiba bana da onlardan bulaşmış. Hiç biri iddalı değildi, ben de öyle. Bizimki sadece boş durmamak. Ha bu boş durmamak da ailesel. Dedem de yapacak iş bulamayınca evdeki suyu döküp, yeni su getirmeye çeşmeye giderdi. O zamanlar sular bir telefonla damacanayla eve gelmezdi. Herkes kendi suyunu mahalledeki çeşmeden kendi taşırdı. Sonradan su taşıma işi yapanlar çıksa da dedim ya bizim evdekiler boş duramazdı. Aileden gelen başka şeyler de var tabii; yürümek, gezmek...Sağdaki babaannemden, soldaki anneannemden.

kitap3- Sanat Kitabevi

Atatürk Bulvarı' ndan Kızılay'a doğru yürürken bazen Sanat Kitapevi'ne uğrarım. Bulvardan Akay Caddesi'ne dönüp oradan  Esat Caddesi'ne doğru yürürken Dedeman  Hotel'i geçtikten sonra tam karşıdaki Hacı Yolu Sokak' taki Sanat Kitabevi; eskiden Karanfil Sokak'taymış, kurucusu Ahmet Yüksel, 1986 yılında kurulmuş bir sahaf. Kitabevi altı ayda bir, her sayıda farklı bir konuyu işleyen Kebikeç isimli bir dergi yayınlıyor ve yılda bir kez de eski kitap mezadı düzenliyormuş. İnternet adresinden de alışveriş yapılabiliyor ama ben kağıdın kokusunu sevenlerden olduğum için kitapların arasında dolaşıp bakınmayı seviyorum. Her zaman açık olmuyor ama olsun yolunuz düştüğünde şansınıza açıksa girersiniz. Kitaplar, dergiler, efemera denen fotoğraf, kartpostal, harita vb. yaşama ait her türlü eski belge bulunabilir. Araştırmacılar elbette çok daha iyi ve bilinçli faydalanıyordur, benimki sadece hobi.

 En son gittiğimde Fazıl Say'ın Uçak Notları isimli kitabını aldım ve keyifle okudum. Ben bestecinin kitap yazdığını bilmiyordum, meğer iki kitabı daha varmış. Çok sık yaptığı uçak yolculuklarında sıkıntıyla aldığı notları biraraya getirerek bu kitabı yazmış. Kitapta; uçak yolculukları, gittiği yerler, hayatı ve tabii ki müzik var. Ünlü besteciler, eserleri, müzik eğitimi, genç çalgı solistlerimiz, pop müziği ve bunlar hakkındaki düşünceleri. Bu arada Fazıl Say'ın, ünlü şairlerimizin şiirlerini besteleyerek ve Serenad Bağcan'ın vokali ile çıkardığı İlk Şarkılar isimli Cd çok güzel ( ailece çok sevdiğimiz, kızımın hayran olduğu bir çiftin bize hediyesi olduğu için daha da güzel).

Benim güzel kızım da boş durmuyor elbette. Okul ve derslerin yanında kitap okumaya devam. Bu ara sınavlardan bunaldığı için yazamadı ama okuyor. Rick Riordan'ın,  Percy Jackson ve Olimposlular isimli bir dizi kitabının birincisini ( Şimşek Hırsızı) bitirdi, ikinciye ( Canavarlar Denizi ) başladı. Bir taraftan da İpek Ongun'un kitaplarını okuyor. Onlar da seri halinde devam ediyor. Bir Genç Kızın Gizli Defteri'ni okudu. İki seriyi dönüşümlü okuyor, biri macera diğeri ders vericiymiş, ikisini de çok sevmiş, böyle okumak daha güzelmiş.